Osoba fizyczna, która podejmuje oficjalnie działalność gospodarczą [działalność zarobkowa, we własnym imieniu i na własne ryzyko] może pójść dwiema drogami.
Pierwsza, często początkowa, to potoczne samozatrudnienie. Może się ono odbywać na rzecz byłego pracodawcy. Samozatrudnienie to również świadczenie usług na rzecz firm, bądź osób fizycznych. Osoba samozatrudniona względem definicji jest przedsiębiorcą (nawet jeśli działa tylko na rzecz byłego pracodawcy) i nie podlega przepisom Kodeksu Pracy.
O firmie możemy mówić w momencie, kiedy osoba pracująca całkowicie samodzielnie zaczyna przyjmować nowe osoby tworząc zespół.
Moment przyjęcia pierwszej osoby do zespołowy z reguły jest przełomowy dla tworzenia się nowej organizacji. Najczęściej wyniki z konieczności przeniesienia części zadań na dodatkową osobę i odciążenie przedsiębiorcy, który dotychczas pracował sam.
A zatem – najprościej. Osoba „samozatrudniona” oraz osoba, która jest właścicielem „firmy” to w jednym i drugim przypadku przedsiębiorca. Jednakże osoba samozatrudniona zlecenia wykonuje samodzielnie (tworzy swoje miejsce pracy), a z kolei osoba, będąca właścicielem firmy tworzy markę, dając pracę ludziom w swoim zespole.