W pewnym momencie życia przychodzi czas, kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że jest za siebie całkowicie odpowiedzialny. To nie jest kwestia dorosłości, ani skończenia 18 lat. To bardziej sytuacja związana z kreowaniem swojego życia i podejmowaniem decyzji.
W pewnym momencie, chociaż bardzo trudno to przyznać zdajesz sobie sprawę, że wszystko co się dzieje w Twoim życiu wcale nie jest dziełem ślepego losu. To konsekwencje wcześniejszych decyzji, wyborów i zdobytego doświadczenia.
I oczywiście istnieją różne teorie związane z własną odpowiedzialnością. Jedni zgadzają się z powyższą tezą, inni nie. I to jest w porządku. Każdy tak naprawdę wybierze to co jest dla niego wygodne w danym momencie. Albo to na co jest w stanie się odważyć.
Ale w zasadzie czym jest odpowiedzialność? Po prostu – obiektywną koniecznością. Nie jest ani szczęściem, ani wolnością, ani warunkiem czegoś.
Zresztą jest pewna zależność. Im więcej masz w sobie poczucia odpowiedzialności – tym lepiej reagują na Ciebie ludzie. Widząc Twoje chęci oraz działanie okażą Ci pomoc i będą chcieli angażować się we współpracę. Jeśli jednak nie masz w sobie odpowiedzialności i szukasz winy we wszystkich innych, a nie w sobie z czasem jednak zobaczysz, że ludzie nie będą obdarzać Cię zaufaniem. Nie będą również chcieli podejmować z Tobą nowych inicjatyw albo w ogóle mieć cokolwiek z Tobą wspólnego. Działa tutaj zasada im więcej – tym więcej oraz im mniej – tym mniej.
I na sam koniec. Może to trudne, ale nikt nie jest w stanie Cię wyręczyć. Najtrudniejsze decyzje człowiek zawsze podejmuje sam. I to jest właśnie pełna odpowiedzialność. Akceptując ją dajesz sobie w gratisie poczucie kontroli i wolności. No i przy okazji jest to pierwszy krok na drodze do wielkich osiągnięć.