Osoba fizyczna, która podejmuje oficjalnie działalność
gospodarczą [działalność zarobkowa, we własnym imieniu i na własne ryzyko] może
pójść dwiema drogami.
Pierwsza, często początkowa, to potoczne samozatrudnienie.
Może się ono odbywać na rzecz byłego pracodawcy. Samozatrudnienie to również
świadczenie usług na rzecz firm, bądź osób fizycznych. Osoba samozatrudniona
względem definicji jest przedsiębiorcą (nawet jeśli działa tylko na rzecz
byłego pracodawcy) i nie podlega przepisom Kodeksu Pracy.
O firmie możemy mówić w momencie, kiedy osoba pracująca
całkowicie samodzielnie zaczyna przyjmować nowe osoby tworząc zespół.
Moment przyjęcia pierwszej osoby do zespołowy z reguły jest
przełomowy dla tworzenia się nowej organizacji. Najczęściej wyniki z
konieczności przeniesienia części zadań na dodatkową osobę i odciążenie
przedsiębiorcy, który dotychczas pracował sam.
A zatem – najprościej. Osoba „samozatrudniona” oraz osoba,
która jest właścicielem „firmy” to w jednym i drugim przypadku przedsiębiorca.
Jednakże osoba samozatrudniona zlecenia wykonuje samodzielnie (tworzy swoje
miejsce pracy), a z kolei osoba, będąca właścicielem firmy tworzy markę, dając
pracę ludziom w swoim zespole.